НА СКАЛИЧКИ СО МАРИГО ИСЕИНИ ЛОКУ

Еднаш месечно „на скалички“ го разгледуваме последниот проект во портфолиото на локален млад артист или студент по дизајн и уметност.

Кога е создаден човекот, духовниот макрокосмос на чувства и емоции се поставува во една мембрана потпрена на сечило. Како центар на гравитација на сите надворешни фактори, кои во овој случај се реалностите на животот – овој систем ги апсорбира сите искуства. Секое искуство, какво и да е, влијае на движењето на нашите емоции. Како непишано правило на овој хаотичен процес, трауматичните искуства создаваат тежина што тежи кон сечилото што го чека „моментот“

 Еднообразното движење, рамнотежата на чувства и контрола врз нив, е деликатен процес којшто  ја чува нашата духовна благосостојба од фатални пукнатини во себе. Целиот овој комплексен систем и оваа духовна хаотична состојба е главната почетна точка на Мариго Локу, која нејзинато внатрешно духовно патување ни го пренесува преку уметноста на перформансот.

Третирање на оваа тема со овој вид на уметност дефинитивно не е случаен, бидејќи перформансот е уметност овозможен од времето, просторот, самиот уметник и директната комуникација на ова трио со гледачот.

За делото…

Со рестриктивен и предизвикувачки метод на дишење, Мариго прави перформанс кој се спушта во длабочините на емотивниот хаос и има тенденција да го ослободи духовниот одмор цензуриран од самата себе. Таа го визуелизира моментот кога длабочината на мислата се соочува со бруталната сила на трауматичното искуство. Плачот на ова духовно пропаѓање не е секогаш видлив. Таа ни го прикажува тоа со „тивки“ движења, кои ја пренесуваат пораката дека духовното не секогаш одговара со физичкото. Во хаотична духовна состојба, уметницата се става себеси во центарот на статичните огледала кои симболизираат еден невозможен потфат: бегството од себе. 

Колку повеќе човекот се обидува да избега од себе, толку поостра ќе биде конфронтацијата. Ова е единствена борба без победници. Во овој процес, избирањето на природата како простор за изведба на перформансот е потрага по слободата. Токму онаа слобода од која што доаѓа човекот и каде ќе заврши. И покрај емоционалната теснотија што изгледа несовладлива, таа има храброст да се соочи со себе, да ѝ подаде раката на болката, да ја прифати и да ја претвори во сила…  Во моментот на „загуба“ таа се пронаоѓа себеси. Претрпува духовна метаморфоза, повторно се раѓа во поинаква форма, но не се напушта себеси. Во овој момент на „помирување“, артистот го зема со себе и гледачот, го воведува во реалноста која е веројатно непозната по форма, но не и по суштина. Гледачот е запознаен со овој пат, го доживува, го допира емоционално и станува едно со уметницата. И токму во овој момент се раѓа нејзината уметност.

 За Инспирацијата…

Навистина не се сеќавам каде и кога првпат дојде идејата, но можам да кажам дека е идеја и заклучок за мешавина од разделени идеи што не дојдоа одеднаш. На нешто што можам јасно да се сетам е првиот пат кога размислував за тоа и го визуелизирав во мојата глава за време на мирна медитација во Големиот Кањон во Соединетите Американски Држави, каде што се среќаваат бескрајната празнина и осаменоста на просторот. Оваа идеја стана совршена комбинација по последиците од пандемијата каде што слободното дишење стана привилегија. Да се биде експериментален и минималистички уметник, медиумот е најважниот дел на суштеството. Секогаш ќе имам дилеми и скептицизам дали тоа што го работам е уметност? Изведувачката уметност за мене значи уметничко дело со оригинални движења и душа. А изведба што не може да се практикува или повтори, тоа е чин на ист начин кој може да се случи само еднаш во единица време, не е како во филмовите, не може да се импровизира или камуфлира. Изведбата може да ги изрази и гласно да ги изговори моите чувства и мисли на природен начин преку енергетската врска со публиката. Изведувачката уметност за мене е начин на истражување, истражување и кршење на границите и границите на капацитетот на умот и телото. Цензура или не – најдобро ја објаснува хармонијата и поврзаноста со која ја имаме мајката природа и дека ништо не треба да се зема здраво за готово. Сцената на изведбата се обидува да ги објасни просторот, слободата и посебната поврзаност со природата како едно тело (станувајќи едно со природата), додека самата изведба се основа на моќ и контрола на умот над телото. Приоритет на изведбата е обидот да се контролираат и  предизвикуваат методите на дишење како прва човечка потреба. Го заборавивме тоа слободно дишење дека е првата важна човечка потреба за која треба да се радуваме. (7 правоаголни призми огледала распоредени во кружна форма со изведувачот во средно седење на кратка маса изведувајќи минималистички потези со пластична кеса на глава опкружена со магла, изведба на зајдисонце со позадина амбиентален оригинала и музика. )

За процесот…

 Додека се обидував да сфатам каде треба да се одржи оваа изведба, ги враќав сеќавањата, чувствата и интимноста што ги дава галичката природа, тоа е и токму она што сакам да ѝ го пренесам на публиката. Цензура или не – зошто овој наслов? Мислам дека зборот Censure покажува совршено што природата има за луѓето. И цензурата што ја имаме еден за друг. 7 правоаголни призмени огледала – бројот 7 е единствениот број што претходи на коцка, 7 класични планети, 7 дена во неделата итн. 7 ја симболизира внатрешната мудрост на една личност, себесвесност, интуиција и мистицизам. Изведувачот е 8-ми елемент на изведба. 7 правоаголни призмени огледала се распоредени во кружна форма како кругот тое е бескрајната линија и бескрајната линија е врската на човекот со природата и таму каде што дишењето престанува, започнува следниот живот. Избрав да користам огледала како рефлективен материјал. Светлосна уметност – прекршувањето на светлината е медиум што го истражувам. Едноставна кратка табела – само за визуелни ефекти, правоаголните призмени огледала можат да изгледаат подолго во споредба со изведувачот бидејќи изведувачот седи на маса во средината на кругот со пластична ќеса изложувајќи ги тешкотиите со дишењето и контролата над умот и над телото. Комбинизонот е во боја на кожа – наместо да бидат голи, живите суштества се раѓаат голи и умираат, да се биде гол и оригинален има посебно толкување. Машина за магла – визуелни ефекти на магла Песната – е авторска песна, продуцирана и компонирана за оваа изложба, микс од рецитал текст на почетокот на песната со амбиентални и дувачки инструменти како и музички ноти. Зајдисонце – Снимавме на зајдисонце бидејќи зајдисонцето е најубавото време од денот.

За изложбата во НГМ…

 Лично доста сум задоволна од изложбата, и благодарна сум на сите кои се појавија. Морам лично да ѝ се заблагодарам на Влора Демири, која ми беше огрмна поддршка, исто така и на сите оние кои ми помогнаа да ја остварам мојата замисла да стане реалност. Гледајќи ги луѓето како се воодушевуваат на мојата изложба, она што некогаш го имав само во глав, стана реалност, чувствата не се опишуваат, а импресиите беа огромни.

За иднината…

 Никогаш не сум сакала да зборувам за планови бидејќи работата зборува подобро од самите зборови. Можам само да го спомнам „Censure or not Censure“ циклусот на уметнички перформанси којшто ќе продолжи во различни земји и да напредува со други проекти…

_____
Пишува и разговара: Ева Николоска
Фотографија [насловна]:  Андријана Антова

Асистент на фотографија: Ана В’чкова